Adjectief betekenis

jec·tief Verbuigingen: adjectieven (meerv.) kenmerkend woord bij een zelfstandig naamwoord taalkunde Voorbeeld: '‘Oud’ is een adjectief bij ‘opa’ in ‘mijn oude opa’.' Synoniem: bijvoeglijk naamwoord 9 definities. Een bijvoeglijk naamwoord of adjectief is een woordsoort die iets anders in de zin nader omschrijft. Leer over de soorten, gebruik en verbuiging van bijvoeglijke naamwoorden in het Nederlands. Adjectief betekenis Een adjectief is een woordsoort die een eigenschap of hoedanigheid van een zelfstandig naamwoord benoemt. Bekijk de uitspraak, woordafbreking, herkomst, synoniemen, hyponiemen en vertalingen van adjectief in verschillende talen.

Bijvoeglijk naamwoord

Een bijvoeglijk naamwoord is een woord dat een eigenschap of toestand van een ander woord benoemt. Leer hoe je bijvoeglijke naamwoorden kunt gebruiken in vier manieren: attributief, zelfstandig, predicatief en bijwoordelijk. Een bijvoeglijk naamwoord is een woord dat iets zegt over een zelfstandig naamwoord. Bij het ontleden van woordsoorten krijg je te maken met het bijvoeglijk naamwoord. Voorbeelden: de gevlekte koe; Het woord ‘gevlekte’ zegt hier iets over het zelfstandig naamwoord ‘koe’. Meestal staat het bijvoeglijk naamwoord vóór het zelfstandig.

Bijvoeglijk naamwoord Leer wat een bijvoeglijk naamwoord is en hoe je het kunt herkennen. Oefen met klik de bijvoeglijke naamwoorden aan en andere oefeningen voor taal groep 6, 7 en 8.

Eigenschap aanduiden

Deze achtervoegsels (suffixen) vormen zelfstandige naamwoorden die een staat of eigenschap van iets of iemand aanduiden, zoals schoonheid, duidelijkheid of activiteit. Door te begrijpen hoe -heid en -teit werken, leer je gemakkelijker de betekenis van woorden herkennen en vergroot je je woordenschat. Maar wie geen speciale nadruk wil geven op een bepaalde eigenschap of geen bijzondere betekenis wil uitdrukken, voegt de eigenschappen vaak automatisch volgens onderstaand patroon toe: Materiaal: een wollen jas, een plastic bak Het dichtst bij het zelfstandig naamwoord staan bijvoeglijke naamwoorden die een materiaal aanduiden, zoals wollen en.

Eigenschap aanduiden dui·den (duidde aan, heeft aangeduid) 1 iets aangeven, iets duidelijk maken: kun je aanduiden wat je daarmee bedoelt? 2 betekenen: het woord ‘truttig’ duidt een ongunstige eigenschap aan.

Adjectief gebruik

Er zijn verschillende soorten adjectieven, in te delen naar gebruik. Bijzonder aan adjectieven is dat ze vervoegd kunnen worden. Attributief, predicatief of adverbiaal gebruik. Adjectieven staan heel vaak voor een substantief; dit heet attributief gebruik van het adjectief. Een bijvoeglijk naamwoord of adjectief is een woordsoort in de taalkundige benoeming. Het wordt gebruikt om iets anders in de zin (vaak een zelfstandig naamwoord) nader te omschrijven. Het bijvoeglijk naamwoord (afkorting bn.) duidt dus meestal een eigenschap of hoedanigheid aan en vormt meestal één zinsdeel met datgene wat het nader omschrijft.

Adjectief gebruik Hoe verbuig je het adjectief in het Nederlands? Leer er alles over in de grammaticagids Nederlands. Met voorbeelden en oefeningen.

Grammaticale functie

De structuur van de woorden en van de zinnen van een taal wordt gedefinieerd aan de hand van grammaticale regels. Er wordt daarbij onderscheid gemaakt tussen de descriptieve grammatica, de prescriptieve grammatica en de schoolgrammatica. Bij redekundig ontleden bepaal je uit welke zinsdelen een zin bestaat, welke grammaticale functie die zinsdelen hebben en hoe je ze dus het best kunt benoemen. De zinsdelen zijn: onderwerp, persoonsvorm, gezegde, meewerkend voorwerp, belanghebbend voorwerp, ondervindend voorwerp, oorzakelijk voorwerp, lijdend voorwerp, bijwoordelijke.

Grammaticale functie Een functiewoord is in de taalkundige benoeming een woord dat in de eerste plaats een grammaticale functie binnen de constituent heeft. Functiewoorden hebben weinig of geen inhoudelijke betekenis, ze ondersteunen vooral de syntactische structuur van de zin als geheel. Ze staan als zodanig in tegenstelling tot inhoudswoorden.